Colca Canyon en Manu met enige vertraging

Na een goed halloween feestje vertrokken Jana, Miranda en ik met de bus naar Arequipa om drie dagen door de Colca Canyon te trekken. Alhoewel deze minder bekend is dan de Grand Canyon is de Peruaanse canyon twee keer zo diep en daarmee ook de grootste ter wereld.
Alhoewel dit natuurlijk al heel indrukwekkend klinkt, wil ik jullie ook nog iets vertellen over de busreis.

Omdat wij op tijd in Arequipa moesten zijn namen wij een economico naar Arequipa. We mochten tien uur lang op gewone stoelen zitten (je wordt hier toch een beetje verwend van de cama-ligstoelen), met kotsende mensen voor ons en het toilet achter ons. Wij konden ons geluk niet op, helemaal toen er een lokaal vrouwtje met een hele dode kip binnen kwam en deze naast ons ging snijden; het avondmaal.

Tegen 0.00 uur kwamen we eindelijk aan in het hostel en konden we heerlijk 3 uurtjes slapen. Om 4.00 uur werden we opgehaald door onze gids. De eerste dag begonnen we, samen met een Canadees Koppel, met een busreisje vanuit Arequipa naar de “Cruz del Condor” om daar de enorme vogels te kunnen spotten. Helaas voor ons dachten de condors hier anders over. Naast een menigte touristen hebben we niets kunnen spotten.

Na nog een korte ritje kregen we een bondige uitleg van onze gids, Juanito, om daarna vier uur af te dalen in de Canyon. Water waren we vergeten en ik ben halverwege zo´n beetje naar beneden gerend, omdat ik echt water nodig had. De gids dacht toen nog dat ik een goede conditie had, maar daarin heb ik hem de tweede en derde dag toch een beetje teleurgesteld.
Na de afdaling kregen we een heerlijke lunch voorgeschoteld in een charmant hostel in het midden van de Canyon die enkel bestond uit een paar hutjes om in te slapen en een gezellig eetzaaltje. Op deze slaapplaats hebben we eveneens de namiddag in het zonnetje doorgebracht. Na het diner hebben we nog een kaartspel gespeeld met onze gids en reisgenoten. Vervolgens zijn we vroeg in bed gekropen aangezien het hostel niet van elektriciteit voorzien was en er dus ook niet veel meer te doen viel.

De tweede dag moesten we vroeg uit de veren om aan de tweede, langste en eveneens mooiste dag van allemaal te beginnen. We passeerden ondertussen een dorpje dat enkel na een wandeling van zeven uur te bereiken valt en waar de mensen dan ook meer en meer uit wegtrekken. Wel interessant was het om te zien hoe ze zo midden in de Canyon volledig op zichzelf leven en voorzien zijn van kleine schooltjes, winkeltjes en zelfs een kerk op de “plaza de Armas”. In de namiddag kwamen we aan in een oase waar we konden genieten van een mojito aan het zwembad! Opnieuw zijn we vroeg in bed gekropen na het diner omdat ook dit hostel geen elektriciteit had en het er om 17u ‘s avonds al donker werd.

Dag drie moesten we erg vroeg in de ochtend beginnen aan de (normaal gezien) drie à vier uur durende klim naar het dorpje Cabanaconde.
Al snel liep ik met Jana, die grieperig was, ver achter de groep. Gelukkig hadden we de gids die bij ons bleef en zelfs onze tassen nog even heeft gedragen. Ergens halverwege lukte het Jana niet meer om verder te lopen. Ik citeer, Jana: ´mijn hoofd voelde alsof het ging ontploffen, mijn keel alsof er scheermesjes inzaten en had ik geen greintje energie meer in m’n lichaam´. Zo kun je natuurlijk niet verder lopen en inmiddels waren we ingehaald door alle groepen.
Gelukkig kwam er op dat moment een man met een ezeltje voorbij die zijn huisdier tegen een kleine vergoeding graag wou afstaan aan Jana om haar zo naar boven te brengen. Jana op de ezel, ik alleen met de gids. 45 minuten later arriveerde ik gelukkig ook aan de top. Moe, maar voldaan!

Na de Colca Canyon besloten Michelle, Balou en ik om 3 weken later naar de Jungle te gaan. Om 7.00uur werden we opgehaald door onze gids. Voordat we eindelijk bij de lodge aankwamen zijn we onderweg nog een aantal keer gestopt. Steeds wanneer de gids iets hoorde moesten we snel de auto uit. Hij communiceerde dan met de vogels en de apen; de ´dierenflluisteraar´ oe oe. Onderweg hebben we dan ook apen, vogels en veel mooie planten gezien.

Rond 17.00uur kwamen we aan bij onze lodge. Mooie lodges, zoals je die ook in de jungle verwacht. Na het eten gingen we weer terug naar onze lodge en daar stond ons een verrassing te wachten. Met ons zaklampje aan liepen we niets vermoedend de kamer in. Plots vloog er een grote mot op ons af. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat hij ons ging aanvallen. Natuurlijk begonnen wij te gillen en daar kwam onze buschaffeur aan. Hij vroeg of alles oke was en wij vertelden hem over de ´mottenaanval´. Opeens kreeg Balou ontzettende jeuk aan haar voet, vervolgens ik en de buschauffeur ook. Met z´n 3´en stonden we door de kamer heen te springen. Toen we onze zaklamp op de grond schenen bleken er allemaal mieren rond te lopen die op onze koekjes waren afgekomen. Niet zo slim natuurlijk, vooral omdat dit mij op Bali ook al eens is overkomen. ´Een ezel stoot zich geen 3e keer aa..... (maak het zelf maar af). Gelukkig heeft de chauffeur ze met vuur weggehaald en konden we heerlijk gaan slapen.

De volgende ochtend hebben we een stuk door de jungle gelopen, waar we papegaaien en toekans hebben gezien. Vervolgens hebben we onze weg vervolgd in een bootje over de rivier. Super gaaf!
In de middag hebben we bij onze nieuwe lodge in de hangmat gelegen en ´s avonds zijn we op spinnenjacht gegaan in de donkere jungle. Glibberig en nat, met een gids die zijn eigen weg maakte en een stuk verderop liep.

De volgende dag hebben we een vrij zware tocht door de jungle gemaakt. Een paar uur omhoog, een paar uur omlaag, en ondertussen slingerend als echte apen naar beneden. Onze gids liep nog altijd een stuk verderop en dus hebben we meerdere malen op de gok onze weg moeten kiezen. Het is ons gelukt, de 3 jane´s hebben het gehaald!
’s middags zijn we weer met de boot gegaan naar een ander stukje jungle. Hier hebben we ook weer apen gezien. We gingen met een soort vlot door een soort moeras, dit was heel mooi met allerlei vogels. Toen we vervolgens weer terug liepen begon het schemerig te worden. We kwamen een slang tegen en die bleek heel gevaarlijk te zijn. We moesten dus snel terug omdat de slangen kwamen. De gids begon dus super snel te lopen en we waren hem na een minuut alweer kwijt. Hij had ons verteld dat als je vis ruikt het betekend dat er een slang in de buurt was. Hij liep dus alweer ver op ons vooruit en wij begonnen overal vis te ruiken. Uiteindelijk kwamen we levend aan bij de boot en zijn we weer teruggevaren. ´s avonds hebben we lekker ons bier opgedronken en zijn we gaan slapen.

Twee super mooie, verschillende tours!